Historia budowy Trasy Łazienkowskiej sięga okresu międzywojennego, skąd pochodziły pierwsze założenia urbanistyczne. Ostatecznie do prac budowlanych powrócono pod koniec lat 60 by finalnie przeprowadzić realizację inwestycji w latach 1971-1974.
Uroczyste otwarcie Trasy Łazienkowskiej nastąpiło 19 lipca 1974 roku. Otwarto ją dla ruchu samochodowego – 22 lipca – w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN.
W 1975 na wniosek Biura Kultury w Urzędzie Miasta zauważono potrzebę otoczenia Trasy Łazienkowskiej elementami rzeźbiarskimi. Zostani wybrani konkretni twórcy, którzy mieli realizować obiekty, które staną wzdłuż Trasy Łazienkowskiej na Jazdowie.
Plener zorganizowano na terenie odbudowy Zamku Ujazdowskiego. Efektem było 5 realizacji w wapieniu autorstwa Anny Jończak-Wysockiej,Tadeusza Siekluckiego, Ryszarda Stryjeckiego. Władysława Trojana, Henryka Wróblewskiego, które dźwigami były przenoszone na drugą stronę Trasy.
Rzeźby, które miały być ozdobą arterii są obecnie niewidoczne z drogi. Do dnia dzisiejszego możemy podziwiać realizacje spacerując po Praku Ujazdowskim i Jazdowie. Niestety rzeźby dla przechodnôw wciąż pozostają anonimowe.
© Sylwia Szymaniak (Biuro Wystaw)
zdjęcia i teksty: Sylwia Szymaniak
materiały archiwalne: archiwum Czesława Kozanowskiego
archiwum Włodzimierza Witaszewskiego
Narodowe Archiwum Cyfrowe (wolny dostęp)
wideo (zdjęcia i montaż): Michał Moniuszko
projekt i wykonanie strony: Tomasz Bersz
Podziękowania zechcą przyjąć:
dr. hab. Katarzyna Chrudzimska-Uhera,
Barbara Falender,
Czesław Kozanowski,
Tadeusz Rudzki, Tadeusz Stryjecki
Projekt został zrealizowany
w ramach stypendium artystycznego
m.st. Warszawy