Trasa Łazienkowska / Jazdów

His­to­ria budowy Trasy Łazienkowskiej się­ga okre­su między­wo­jen­nego, skąd pochodz­iły pier­wsze założe­nia urban­isty­czne. Ostate­cznie do prac budowlanych powró­cono pod koniec lat 60 by final­nie przeprowadz­ić real­iza­cję inwest­y­cji w lat­ach 1971–1974.
Uroczyste otwar­cie Trasy Łazienkowskiej nastąpiło 19 lip­ca 1974 roku. Otwarto ją dla ruchu samo­chodowego – 22 lip­ca – w rocznicę ogłoszenia Man­i­fes­tu PKWN.
W 1975 na wniosek Biu­ra Kul­tu­ry w Urzędzie Mias­ta zauważono potrze­bę otoczenia Trasy Łazienkowskiej ele­men­ta­mi rzeźbiarski­mi. Zostani wybrani konkret­ni twór­cy, którzy mieli real­i­zować obiek­ty, które staną wzdłuż Trasy Łazienkowskiej na Jazdowie.
Plen­er zor­ga­ni­zowano na tere­nie odbu­dowy Zamku Ujaz­dowskiego. Efek­tem było 5 real­iza­cji w wapi­e­niu autorstwa Anny Jończak-Wysockiej,Tadeusza Siek­luck­iego, Ryszar­da Stry­jeck­iego. Władysława Tro­jana, Hen­ry­ka Wróblewskiego, które dźwiga­mi były przenos­zone na drugą stronę Trasy.
Rzeź­by, które miały być ozdobą arterii są obec­nie niewidoczne z dro­gi. Do dnia dzisiejszego może­my podzi­wiać real­iza­c­je spaceru­jąc po Praku Ujaz­dowskim i Jaz­dowie. Nieste­ty rzeź­by dla prze­chod­nôw wciąż pozosta­ją anonimowe.